Kurs filmowo-montażowy – odcinek 10

Kręcenie ujęć studyjnych

Kręcenie ujęć studyjnych w porównaniu do ujęć plenerowych wymaga od nas większego zaangażowania sprzętowego. Ponieważ często zmagamy się z tym, że miejsce zamknięte jest źle doświetlone musimy w takich przypadkach posiadać lampy gwarantujące nam odpowiednie oświetlenie (niebieskie strzałki)

Ważnym elementem jest również tło, na którym będziemy filmować naszego głównego bohatera. Czyste tło gwarantuje nam, że nie będziemy mieli problemu z ostrością obrazu i łatwiej będzie nam ująć osobę występującą przed kamerą.

Nim zaczniemy kręcić, najlepiej jest przeprowadzić kilka prób w celu wybrania najlepszego ujęcia, które będzie spełniało nasze oczekiwania. Warto również przećwiczyć wcześniej tekst, który zamierzamy powiedzieć do kamery.

Im większe pomieszczenie, tym bardziej musimy się liczyć z efektem echo dźwięku. Dlatego też, warto w takich okolicznościach – jeżeli mamy mieć tekst mówiony – skorzystać z odpowiedniego sprzętu gwarantującego odpowiednie zbieranie dźwięku. Powinien to być mikrofon statyczny typu „gunshot” lub mikrofon krawatowy, który możemy łatwo zamaskować i  za pomocą mikroporyt, bezprzewodowo rejestrować dźwięk.

Jeżeli naszemu rozmówcy błyszczy się twarz, warto zmatowić to pudrem.

Przygotowując się do zdjęć należy również pamiętać jaki plan chcemy zrealizować i co pokazać:

Totalny – to ogólny obraz topografii przestrzeni akcji. Ludzka postać jest niewielka. Ten plan używany jest do ogólnych opisów miejsca akcji oraz prezentacji pleneru.

Ogólny – to pełny obraz miejsca akcji. Plan służy informacji opisowej i przekazaniu ogólnych informacji miejscu, w którym znajduje się bohater. Sylwetka ludzka jest zauważalna, ale nie najważniejsza.

Pełny – to wycinek planu ogólnego. Cała sylwetka ludzka (od stóp do głów) jest widoczna w kadrze. Można dostrzec też część dekoracji.

Amerykański – to wycinek planu pełnego. Ludzka postać jest pokazana od kolan w górę i odgrywa rolę dominującą w kadrze. Najczęściej stosuje się ten plan do ukazania zachowań bohaterów.

Średni – to plan między amerykańskim a bliskim. Kadruje postać ludzką od pasa w górę. Tło odgrywa rolę drugoplanową. Widz ma możliwość odczytania mimiki bohatera.

Bliski (półzbliżenie) – plan służy do portretowania bohaterów. Pokazuje człowieka od popiersia w górę.

Zbliżenie – twarz bohatera jest widoczna z bliska. Zajmuje większą lub całą część kadru. Plan może także przedstawiać rekwizyt lub przedmiot istotny dla akcji filmu.

Detal – plan szczegółu ciała, celem jest maksymalne skupienie uwagi na danym elemencie, obserwowanie detali. Może to być ciasny kadr oczu lub ust postaci podkreślający emocje.

Makrodetal – to najbliższy kadr filmowy, ukazanie wycinka rzeczywistości, który jest niedostrzegalny gołym okiem, na przykład drobne mechanizmy w zegarku lub wnętrze ludzkiego ciała.